Eindelijk in Orlando... the place to be!

Vandaag was het een bewogen dag. Vanmorgen om 4uur zijn we vertrokken richting luchthaven. Daar aangekomen leek het net of er was nog niemand kunnen vertrekken. We stonden buiten aan te schuiven. Gelukkig kent JFK airport geen geheimen meer voor ons en wisten we dat we terminal 3 moesten hebben. Toch bleek het niet eenvoudig om de juiste desk te vinden. Al bij al hadden wij nog geluk want de rij werd na ons alleen maar erger. Werken kennen ze bij Delta niet. De dames achter de desk, als ze dan al werken, doen het op hun duizendste gemak. Ergerlijk! Gelukkig verstonden ze ons niet want er werd meermaals gevloekt.

Eens bij de gate aangekomen bleek dat het ergste nog niet voorbij was. We waren wel 2uur vooraf daar maar blijkbaar hadden ze ons nog geen stoelnummer gegeven. Deze kregen we bij de desk waar men tevens meedeelde dat het vliegtuig overboekt was. Ze vroegen vrijwilligers om te blijven in ruil voor een extra ticket in Deltadollars. Geen denken aan!

Voor het opstijgen zelf hadden we maar een kwartiertje vertraging. Gelukkig hadden we een gehaaste piloot aan boord die in full speed richting Orlando vloog zodat we aldaar wonder boven wonder een kwartiertje vroeger dan verwacht aankwamen. Het bleek allemaal mee te zitten. Tot we uitstapten. Ronny merkte in de luchthaven dat hij zijn portefuille verloren was. We gingen terug naar de gate waar ik met vertoon van mijn boardingpas toch nog terug in het vliegtuig mocht om te gaan kijken. En ja, gelukkig lag deze nog in zijn stoel. Hier dachten we dat onze dag niet meer stuk kon. We haalden onze bagage op (die er allemaal was) en gingen met een boy naar de rent a car. Daar begon een tweede nachtmerrie. De auto die we in november reeds hadden vastgelegd en betaald konden we niet meer krijgen omdat hij uit het systeem geboekt was. We kregen een telefoonnummer van Alamo en moesten het verder maar geregeld krijgen volgens de dame aan de desk. De enige oplossing die er volgens de man aan de andere kant van de lijn was dat we opnieuw een auto moesten boeken en betalen. Deze auto zou dan ook nog 1600 dollar kosten terwijl wij in november 600 dollar hadden betaald voor 14 dagen ipv 9. Ongelooflijke praktijken. Ze wisten dat we geen kant meer op konden en wilden er geld uit halen. Hiermee gingen we niet akkoord. Intussen waren we al twee uur verloren aan de balie en begonnen de kids honger te krijgen. Uiteindelijk zijn we met de manager gaan praten die er rond liep en moesten uiteindelijk 0,2 cent betalen. We zijn dan wel 5 dagen verloren maar hopen die alsnog terug te krijgen van Jet Air die een dossier opstelde.

Eenmaal vertrokken op de luchthaven verliep alles naar wens. Eerst An Flamand een bezoekje gebracht voor het ophalen van de sleutels. Zij stond ons al op te wachten en had reeds een telefoontje gedaan naar de ticketingservice waar we onze tickets voor Disney,... moesten ophalen. Bedankt, An, want we waren doodop toen we bij jou het kantoor verlieten.

Eenmaal aangekomen in de villa bleek het weer een echt paradijs waar we zijn terechtgekomen. Vier luxeslaapkamers, vier badkamers, twee salons, een grote open keuken, een grote gameroom en een grote wasplaats.

Niet alleen de villa viel reuze mee maar An had namelijk nog gezorgd voor kerstcadeautjes. Meteen was alle wachten vergeten! BEDANKT, AN! De kids vonden het wel heel erg gek dat je wist wat ze graag hadden. Tante Nancy, Daphne haar verzameling met enge beesten is inmiddels uitgegroeid tot een waar insectenparadijs. Hoe zou An dat geweten hebben dat ze dit zo leuk vindt. Zitten Chris en Ilse hier voor iets tussen of was het de echte Kerstman die op ronde was?

Tot 20 uur konden we vandaag terecht in Wallmarkt om onze inkopen te doen. Dat hebben we dan ook nog vlug gedaan na een kort bezoekje aan Golden Coral. Speciaal voor ons Nieke! Zij is immers verlekkerd op de bananenpapje dat je daar als dessert kan eten. De kilo's zullen er hier aanvliegen! Voor de rest was het eindelijk nog eens genieten van gezond eten en geen frieten of hamburgers die we met massa's de voorbije dagen uit noodzaak moesten eten in New York.

Bij terugkeer bleek dat het nog steeds 22°C was en we in ons verwarmd zwembad konden genieten van kerstavond. Althans ik, Daphne en Lennert hebben dat gedaan. Ons Nieke dacht dat het water niet verwarmd was en had niet veel zin om te zwemmen. Zij had een spelletje Wedding Dressing gekozen voor de Nintendo DS en moest dit volop uitesten. Ronny was even ingedommeld na deze zware dag.

Morgenvroeg denk ik dat iedereen eerst een duikje zal nemen en daarna zal het richting Disneyland gaan want de kids zijn niet meer te houden!
Hun droom is hier nogmaals uitgekomen. Iedereen hoopt al stiekem dat er een sneeuwstorm komt zodat we hier wat langer vastzitten.

De foto's van de versierde huizen in de buurt volgen morgen. Het is al te laat.

We wensen iedereen alvast een fijne kerst want bij jullie is kerstavond al gepasseerd zie ik.
Tot morgen!