Witte start

Sinds gisteren ligt er een dik pak sneeuw. Op het nieuws vernemen we niets anders dan verkeersellende, recordfilles van meer dan 500 km, afgelaste vluchten, vertragingen,...

Niets anders dan 'ellende en ergernis'. Toch is dit voor de kids een enorm leuke tijd met veel sneeuwpret te beleven valt. Zo vergeten zij even de spanning van vertrekken...

Donderdagavond twee dagen voor vertrek (bij de eerste sneeuwdag) zijn we, warm ingepakt in skipakken, samen nog een winterwandelingetje gaan maken. Een leuke annecdote: halverwege zei Lennert me dat hij geen kousen in zijn laarzen aan had. Bij thuiskomst bleek het gelukkig anders. Door de koude had hij het gevoel dat hij geen sokken aan had in zijn laarzen.

Daphne was die avond niet binnen te krijgen. Zij trotseerde de kou tot grote ergernis van mama die hoopt dat ze niet gaat ziek worden in Amerika.

Vrijdag na de laatste (vermoeiende) schooldag zijn we richting oma en opa gereden. Zij zorgden ervoor dat we onze laatste gezonde Belgische warme maaltijd te eten kregen. Als kers op de taart werden er na het dessert de eerste (veel te vroege) kerstcadeautjes opengedaan.

Gelukkig konden de kids bij hen verder genieten van de sneeuw want daar was hen nog niemand voor geweest. Nieke zag de kou niet echt zitten en kwam na twee minuten al terug binnen. Wat Daphne en Lennert gisteren tijdens de wandeling niet hadden mogen doen met mama kon met opa wel. Een heus sneeuwballengevecht! Tot twee maal toe kwam Lennert met een rood en nat gezicht de keuken binnengestrompeld. 'Opa heeft een sneeuwbal in mijn gezicht gegooid!' Op de reactie die volgde (blijf dan maar binnen) kwam al snel het antwoord 'NEE'. Wat verraadt hoe leuk het wel was.

Na thuiskomst ben ik nog vlug het reiskoffertje voor de konijntjes gaan wegbrengen naar onze achterbuurvrouw Jacqueline die zo lief wil zijn om op onze konijntjes te passen terwijl wij weg zijn. Tof om zo'n goede buren te hebben!

Oma en opa zorgen voor onze andere thuisblijvers. Bedankt alvast, ma en pa, wat zouden we zonder jullie moeten!

En dan... stress om de laatste koffers klaar te hebben. Ronny en ik hebben nu al het gevoel dat we veel vergeten zijn. Gelukkig hebben ze ginds een Walmart waar je alles kan krijgen.

Aan onze reisplanning en leuke tips zal het zeker niet liggen. Hiervoor konden we ook deze keer weer rekenen op onze beste vrienden Chris en Ilse. Fantastisch! Formidabel!

Ronny zijn voorbereidingen zijn tot in de puntjes voorbereid. Mijn voorbereidingen liepen deze keer chaotischer. Dit heeft vooral te maken met de enorm drukke stressperiode die we op school doorgemaakt hebben met de doorlichting die we kregen. Gelukkig is het allemaal enorm goed verlopen en kregen we van onze directrice, Emmanuela, een verwencadeautje om tijdens de vakantie heerlijk te kunnen genieten van een ontspannend badje.

Ik ben er zeker dat eens we vertrokken zijn al de stress volledig wegvalt. In ieder geval... wij gaan er volop van genieten!!!

De huurauto, de villa en de toegang voor de pretparken zijn geregeld dus veel kan er niet meer fout gaan.

Hopelijk stijgen we morgen met niet al te veel vertraging op. Gelukkig is het vandaag gestopt met sneeuwen. Alles ziet er alvast veelbelovend uit!

Tot in Amerika voor ons vluchtavontuur!